Leczenie łysienia plackowatego
Łysienie plackowate
jest jedną z najczęstszych przyczyn utraty włosów, zwłaszcza u młodych osób między 20-40 rż zarówno u kobiet jak i mężczyzn. Początek choroby może pojawić się zarówno w dzieciństwie jak i w wieku dorosłym. Pojawienie się objawów w późniejszym wieku daje większą skuteczność leczenia.
Łysienie plackowate (łac. alopecia areata) to przewlekła choroba, w przebiegu której, na skutek reakcji immunologicznej, dochodzi do uszkodzenia mieszków włosowych i wypadania włosów. W efekcie na skórze głowy, lub innej owłosionej części ciała pojawiają się okrągłe lub owalne obszary pozbawione włosów.
Inne postacie tej choroby to:
- łysienie całkowite – utrata wszystkich włosów na głowie
- łysienie uogólnione – utrata włosów na całej głowie, a także włosów na innych obszarach owłosionych
Zapraszamy serdecznie na konsultację dermatologiczną, podczas której ustalisz z lekarzem odpowiednią metodę leczenia.
Umów się pod nr tel. 692 257 900, 61 6566692
DIAGNOZA ŁYSIENIA PLACKOWATEGO
Niezbędna przy prawidłowej diagnozie łysienia plackowatego jest dermatoskopia– metoda nieinwazyjna.
Podczas badania dermatoskopowego lekarz widzi cechy charakterystyczne łysienia plackowatego, które odróżniają ten rodzaj łysienia od innych jego postaci.
METODY LECZENIA ŁYSIENIA PLACKOWATEGO
Jest wiele metod leczenia łysienia plackowatego. Metodę leczenia dopasowuje lekarz na wizycie konsultacyjnej i może ją modyfikować w trakcie postępowania terapeutycznego.
Leczenie jest jednak dość trudne, może być długotrwałe i nie przynieść oczekiwanych rezultatów.
Wybór i rezultaty zastosowanej metody leczenia mogą zależeć jeszcze od kilku czynników np. od wieku pacjenta, ilości utraconych włosów oraz skutków ubocznych terapii.
METODY WSPOMAGAJĄCE LECZENIE ŁYSIENIA PLACKOWATEGO
- osocze bogatopłytkowe – leczenie wspomagające – wstrzykiwanie osocza w miejsce ognisk łysienia plackowatego
- fibryna bogatopłytkowa – leczenie wspomagające – wstrzykiwanie osocza w miejsce ognisk łysienia plackowatego
- kriomasaż – stosowanie krioterapii w tym przypadku powinno być bardzo ostrożne, ponieważ nawet krótkotrwałe nadmierne obniżenie temperatury może doprowadzić do uszkodzenia mieszków
- mezoterapia – leczenie wspomagające – wstrzykiwanie osocza w miejsce ognisk łysienia plackowatego
OBJAWY ŁYSIENIA PLACKOWATEGO
- pierwsze objawy najczęściej pojawiają się w obrębie skóry głowy, mogą także wystąpić w obrębie zarostu na twarzy lub na innych owłosionych miejscach na ciele.
- kształt ogniska – jest okrągłe i wielkości monety
- kolejne ogniska – pojawiają się z czasem, są różnej wielkości, najczęściej 5-10 cm
- występowanie – ograniczona przestrzeń, skumulowane
- charakterystyczne cechy – włosy wykrzyknikowe (występują wokół ognisk wyłysienia, są krótko ułamane i ciemniejsze niż ich nasada)
- wygląd obszaru wyłysienia – nie obserwuje się np. rumienia, złuszczania lub innego stanu zapalnego, czasem pojawia się swędzenie
- w ciężkich przebiegach choroby pojawiają się objawy towarzyszące tj. patologiczne zmiany na paznokciach
- u większości pacjentów włosy odrastają samoistnie po około 3-6 tygodniach. Włosy są w kolorze białym lub jasnym blond, a po 6-8 tygodniach odzyskują swój kolor. Włosy mogą ponownie zacząć wypadać – wówczas mówimy o nawrotowym łysieniu plackowatym.
PRAWDOPODOBNE PRZYCZYNY ŁYSIENIA PLACKOWATEGO
- podłoże autoimmunologiczne, w wyniku, którego dochodzi do utworzenia się stanu zapalnego i zaatakowania mieszków włosowych przez układ odpornościowy, który uznaje je za „ciało obce”. Dokładne jednak przyczyny łysienia o takiej charakterystyce objawów nie są jednak znane, natomiast często z łysieniem plackowatym współwystępują inne choroby wynikające z autoagresji (atopowe zapalenie skóry, bielactwo, zapalenie tarczycy typu Hashimoto, zapalenie jelita grubego, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty czy cukrzyca typu 1)
- podłoże dziedziczne (20-60 proc. przypadków, w tym krewni pierwszego stopnia, bliźniaki jednojajowe, Zespół Dawna)
- przyczyna psychosomatyczna – objawy pojawiają się w wyniku stres lub urazu psychicznego
- zaburzenia naczyniowe w obrębie skóry głowy (zaburzenia faz wzrostu włosa, utrata włosów)
- czynniki hormonalne lub niedoborowe (np. niedobór cynku).